Een heel klein blogje over de grootste roofvogel van Nederland: De Zeearend. We hadden ze al eerder gezien, op de Tongplaat in de Biesbosch, maar op deze winterse dag bij de randmeren bij Putten hadden we opnieuw geluk. Eerst vloog er een Visarend over en vervolgens streek er eerst een, en daarna de tweede Zeearend neer. En ik had ze bijna gemist….
R en ik stonden al een tijd te kijken naar het bijna lege water. Ik vond het te koud worden en was terug gegaan naar de auto. Na 10 minuten kwam R aangerend. “Kom kijken!!!” Ik rende op een drafje achter hem aan en was net op tijd om nummer twee te zien landen.
Het paar zat een tijd op een zandbank in de verte, zich niets aantrekkend van alle bekijks die ze trokken. Na een tijdje zijn ze weer verder gegaan.
Je kunt aan de foto’s zien dat de vogels ver weg zaten en dat ik daar niet helemaal de lenzen voor heb, maar evengoed, we hebben ze goed kunnen bekijken, ook met de verrekijkers. Wat een enorme vogels.
Ach ja ik ken dat want ik vind dat mijn tele ook altijd te kort schiet. Maar al met al is er toch een resultaat.
Groetjes Hans.
Och, er zijn wel van die bakbeesten van lenzen, daar heb je een kruiwagentje voor nodig, en een heel grote zak met geld. Ik zou er best een willen hebben, maar zonder dat gaat het ook. En dan, we hebben die vogels dan toch gezien en in onze herinnering staan ze toch, ook als we er geen mooi plaatje van kunnen maken. Ik vind het altijd heel leuk als ik een nieuw soort vogel zie!
Ik zie wel eens filmpjes op Youtube van die kanonnen en er wordt heel simpel getoond hoe het moet. Maar Conny, je moet er dan ook heel speciaal voor gaan en dan zie je ze alsnog niet:-)))
Geluk ergens mee krijgen we wel eens allemaal. Houd moed Conny!:-)) Ja, heb je gelijk in en de natuur blijft je lokken. Groetjes Hans