Op tuinsafari gegaan, er stond ergens een heel klein zwammetje op een paaltje. Met mijn mooie mp-e 65 mm objectief op een rail op statief plat op de grond gekeken wat ik er mee kon. Terwijl ik bezig was bewoog er iets naast de zwammetjes. Toen ik daarop richtte, zag ik dat er een beestje liep dat ik met het blote oog nauwelijks kon zien maar met mijn objectief wel!
En dit is dus al vergroot…..
Dit maakte de jager in mij wakker en ik heb de lens voluit gedraaid. Dat wil zeggen dan je 1 mm in werkelijkheid als 5 mm op de sensor krijgt…. En toen zag ik opeens dit:
Het prachtig gekleurde beestje, dat ik herkende als een Springstaartje (als je regelmatig op Nederpix.nl kijkt dan steek je wel wat op…) liep rustig te grazen. Hij eet schimmels en zo en staat verder volledig onderaan de voedselketen.
Ongelooflijk he? Al die kleurtjes en die haartjes. Gelukkig heb ik een diffusor geknutseld voor mijn flitser, want zonder flits was er te weinig licht. En terwijl ik bezig was met deze portretserie zag ik opeens…
Ja, er waren er meer.
Springstaartjes behoren tot de ongewervelden, hebben een exoskelet en deze heten Dicyrtomina Ornata. Dank aan Jan van Duinen voor de determinatie!
Lieve mama,
Wat een foto’s, maar wat een griezels! Niet meer zonnen in de tuin dus;)
Ga zo door!
Liefs
Wat een prachtige foto’s van die piepkleine beestje, zo ziet ie er nog best eng uit.
groetjes Ghita