De Salines

Op donderdag (vakantie in Montpellier) deden we allemaal iets voor ons zelf. Ik wilde graag gaan fietsen in de omliggende natuurgebieden. Dus om 10 uur naar Le Méjean. Het was geen mooi weer, het waaide hard en regende zo nu en dan een beetje. Daardoor was het dus heel erg rustig, ik was bijna alleen.

Als je dan heel rustig een beetje verborgen staat dan komen de vogels langzaam naar je toe. Deze kluten liepen vlak bij de flamingo maar ze trokken zich niets van elkaar aan.

De steltkluten waren druk bezig met een nestje. Telkens duwden ze kleine takjes op het hoopje dat nauwelijks boven het water uit stak.

Flamingo’s waagden zich steeds dichter bij.

Daarna op mijn gemakje door een heel leeg natuurgebied rondgefietst. Geen vlinders te zien natuurlijk, maar uiteindelijk kwam ik nog een bij tegen.

Inmiddels was het bijna half een, tijd om met E te gaan lunchen in Lattes. Een overheerlijke lunch met als toetje een cochon, een varkentje van marsepein en cake. E had 3 verschillende gebakjes, ook een goed idee. Daarna zijn we samen naar de Salines de Villeneuve (zoutwinningen) gefietst, een ander natuurgebied waar in de zoutpannen een waar vogelparadijs was ontstaan. Hier liep ik helemaal alleen, E was naar huis terug gefietst. Inmiddels werd het langzaam droog.

Ik ging met het plan om de kolibrievlinder te fotograferen.  Dat is maar heel matig gelukt. Eentje zat even op het pad te rusten, maar zo zou je hem niet herkennen.

Nauwelijks zichtbaar, je zou er zo maar op gaan staan als ze niet zo snel zouder wegvliegen.

Als ze boven de bloemen vliegen zijn ze zo snel dat je steeds te laat bent met scherp stellen. Die foto’s zijn niet geweldig geworden.

Ze vliegen snel, zoals een wesp, niet het gefladder van een vlinder. Daardoor zijn ze me steeds een stap voor.

Uiteindelijk heb ik ook verder gekeken wat er nog meer aan klein spul was.

Het werd een heerlijke dag, veel rust om me heen en schitterende natuur.