Afgelopen weekeinde zag ik voor het eerst een schorpioenvlieg. Ik had er al eens een foto van gezien op Nederpix, en je begrijpt ook meteen dat hij geen andere naam kan hebben… Dus gisteren toen ik een uurtje vrij had, wilde ik eens kijken of ik er misschien nog een kon ontdekken. Zwaar bewapend ging ik naar de Ringvaart vlakbij. Er bloeien talloze bloemen, dus wie weet.
Daar aangekomen zag ik meteen…… helemaal niets. Wel bloemen, maar daar kwam ik niet voor. Een enkele vlinder fladderde voorbij zonder te gaan zitten. Verder geen insecten.
Heel langzaam kwam ik tot rust, ging beter kijken en begon steeds meer te zien. Ik las eens dat iemand dat “inscape” noemde. Mooie term. En ja hoor, schorpioenvliegen. Talloze. Er kwam er zelfs een gezellig op mijn arm zitten. Ze zien er gevaarlijk uit maar kunnen een mens niet steken of bijten. Die angel aan de staart waar ze hun naam aan te danken hebben is geen angel maar een geslachtsorgaan. Alleen de mannetjes hebben die.
Er vlogen er zoveel dat ik me afvroeg hoe het kwam dat ik ze nooit eerder gezien had.
Zie je de staart van dit vrouwtje? Heel anders.
Ze eten plantaardig en dierlijk voedsel. Het paargrage mannetje kan een vrouwtje wat prooi aanbieden en paart dan met haar terwijl ze haar prooi opeet. Het vrouwtje dat op deze manier versierd is legt meer eieren dan een vrouwtje dat het zonder dit kadootje moet stellen.
Inmiddels had ik ook wat andere fotomodellen gevonden.
Beauty is in the eye of the beholder.
Dit lieveheersbeestje dronk van een achtergebleven regendruppel.
En uiteindelijk was er toch een geaderd witje dat even wilde gaan zitten. Heb ik de naam goed?
Het was een heerlijk uurtje of iets meer.
we hebben de schorpioenvlieg nog eens op ons gemak bekeken, het is bijna nog indrukwekkender dan grote dieren. Mama.
Hoi Conny,
Wat een mooie macroblog, die schorpioenvlieg heb ik zelf ook al eens gekiekt, ik vind het net een soort aliën. Leuk dat je ook nog andere kleine beestjes hebt gezien, vooral dat LHB met de waterdruppel vind ik super.
groetjes Ghita